Recenzja filmu

Anna i wilki (1973)
Carlos Saura
Geraldine Chaplin
Rafaela Aparicio

Anna i wilki w owczej skórze

Do rezydencji na odludziu przyjeżdża młoda dziewczyna, Anna (Geraldine Chaplin), aby pracować jako opiekunka do dzieci. W domu oprócz trzech dziewczynek i ich rodziców mieszka także dwóch braci
Do rezydencji na odludziu przyjeżdża młoda dziewczyna, Anna (Geraldine Chaplin), aby pracować jako opiekunka do dzieci. W domu oprócz trzech dziewczynek i ich rodziców mieszka także dwóch braci ojca oraz ich matka. Do Anny dość szybko dociera ekscentryzm lokatorów.

"Anna i wilki" to obraz typowy dla wczesnego okresu twórczości Saury. Podobnie jak "Nakarmić kruki" i "Mrożony peppermint", film ten utrzymany jest w tonie dalekim od klasycznego dramatu i daleko mu do realizmu oraz dosłowności. Reżyser lubuje się w groteskowych scenach rodem z czarnych komedii, niejednokrotnie wywołując śmiech. Takie momenty kontrastują z niemalże makabrycznie dziwacznymi motywami (zakopana lalka, nakładka na palec). Film potrafi wzbudzić nie tylko rozbawienie, ale działa też na płaszczyźnie psychologicznego dreszczowca, budząc niepokój. Jednak po raz kolejny najważniejszym aspektem filmu Saury jest ukryta treść. "Anna i wilki" jest filmem-krzyżówką. W trakcie seansu widz musi odszyfrować znaczenie szeregu pozornie błahych scen i postaw ekscentrycznych bohaterów, tak by na końcu wyłonił się obraz prawdziwego znaczenia całej historii.

Tradycyjnie już pierwotne przesłanie obrazu Saury miało zapewne odnosić się do Hiszpanii z czasów panowania Francisco Franco. Jednak treść jest znacznie bardziej uniwersalna, niż mogło by się wydawać. Anna poznaje trzech ekscentrycznych braci. Fernando szuka zbawienia, pragnie żyć jak pustelnik w jaskini nieopodal domu. Próbuje uwieść Anne wizją odkupienia. Bohater ten reprezentuje kościół. Juan ma kolekcje mundurów wojskowych i wyraźnie ciągnie do bycia przywódcą. Próbuje rozstawiać rodzinę po kątach. To co jest przywilejem każdego człowieka (np. jedzenie) w jego mniemaniu stanowi obowiązek. Od rodziny wymaga posłuszeństwa, a Annie obiecuje swoją protekcję. Bohater ten symbolizuje totalitarny reżim Franco, jednak można by uznać, iż odzwierciedla władze w państwie w ogóle, w pojęciu bardziej uniwersalnym.

Trzeci brat, José, jest wyraźnie zainteresowany Anną jako kobietą. Może reprezentować represjonowane, za czasów Franco, mniejszości seksualne, ale także potencjalnego partnera do założenia rodziny. Kościół, władza, rodzina. Trzy wartości, do których idealny obywatel powinien mieć szacunek. Trzech braci, z których każdy pozornie ma coś do zaoferowania Annie. Ale nie ma nic za darmo. Tak naprawdę to każdy z nich chce czegoś od Anny. Mamy tu więc trzy wilki w owczej skórze. Matka braci może reprezentować Hiszpanię albo po prostu jakieś anonimowe państwo lub naród, który musi wyrazić cichą aprobatę wszystkiego, co się w kraju dzieje.

Technicznie film robi wrażenie, pomimo braku efekciarstwa. Muzyka i zdjęcia tworzą odpowiedni klimat, który ze sceny na scenę zmienia się od groteski do niepokoju.
Obsada spisała się na medal, zarówno trzech braci (Fernando Fernán Gómez, José María Prada i José Vivó ), jak i Geraldine Chaplin, z którą Saura niejednokrotnie już współpracował.

"Anna i wilki" to obowiązkowa pozycja dla osób zainteresowanych zaangażowanym kinem hiszpańskim, ale także dla wszystkich tych, dla których rozgryzanie symboli w kinie jest świetną rozrywką.
1 10
Moja ocena:
9
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Przepis na doskonały dramat? Bezbłędny scenariusz, wciągająca, naszpikowana symboliką historia,... czytaj więcej

Pobierz aplikację Filmwebu!

Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
phones